دست در دستش گذاشت، بالا آورد.

حالا زير بغل هر دويشان معلوم بود؛به اين هم راضي نشد بالاتر آورد و علي (ع) را روي دست بلند كرد.

بعد انگشت سبابه دست ديگرش را به انگشت بلندتر چسباند و گفت:

« درست مثل اين دو تا انگشت، كتاب خدا و اهل بيتم با هم هستند و از هم جدا نخواهند شد تا در كنار حضو كوثر بر من وارد شوند. با اين دو باشيد تا گمراه نشويد.»

سپس به همه حاضران از زن و مرد دستور دارد تا با علي (ع) به عنوان امام و خليفه بيعت كنند و او را با لقب امير مومنان بخوانند.

مردها دست در دست علي (ع) مي گذاشتند ، بيعت كرده و تبريك مي گفتند.

زن ها هم از آن سوي ، ديگي كه دست مولا در آب بود، دست در آب كرده و بعد از بيعت، مبارك باد مي گفتند.

شخصي به يك از خلفا مراجعه و درخواست كرد تا در بارگاه او به كاري گمارده شود.

خليفه از او پرسيد:

قرآن مي داني؟

او گفت: نمي دانم و نياموخته ام.

خليفه گفت: از به كار گماردن كسي كه قرآن خواندن نياموخته، معذوريم.

مرد بازگشت و به اميد دست يافتن به مقام مورد علاقه خود، به آموختن قرآن پرداخت.

مدتي گذشت تا اين كه از بركت خواندن و فهم قرآن به مقامي رسيد كه ديگر نه در دل آرزوي مقام و منصب داشت و نه تقاضاي ملاقات و ديدار با خليفه.

پس از چندي، خليفه او را ديد و پرسيد: چه شده كه ديگر سراغي از ما نمي گيري؟ آن آزاد مرد پاسخ داد:

( وَ مَنْ يَتَّقِ اللهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ)

هر كس تقواي الهي را پيشه كند، خدا راه بيرون رفتن از سختي ها را براي او مي گشايد.

(سوره طلاق،آيات 1و2)

آيت اله حسن زاده آملي مي گويد:

رساله اي در امامت نوشتم و آن را به حضور شريف استاد علامه طباطبايي (ره) ارائه داد م.

مدتي در نزد او بود و لطف فرمودند و يك دوره تمام آن را مطالعه فرمودند.

در يك جاي آن رساله درباره ي خودم دعاي شخصي كرده بودم كه:

بار خدايا مرا به فهم خطاب محمدي (ص) اعتلا ده.

در هنگام رد رساله به اين جانب فرمود:

آقا. تا من خود را شناختم دعاي شخصي در حق خودم نكردم بلكه دعايم عام است. اين تاديب اخلاقي بسيار در من اثر گذاشت. (هزار و يك نكته، ص 621)

زنده نگه‌داشتن غدير زنده نگه‌داشتن اسلام است

مسئلهامامت و مسئله ولايت و زنده نگه‌داشتن غدير، به يك معنا زنده نگه‌داشتن اسلام است. مسئله فقط مسئله شيعه و معتقدين به ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام) نيست. اگر ما مردم شيعه و مدعي پيروي از اميرالمؤمنين حقيقت غدير را درست تبيين كنيم، هم خودمان درك كنيم، هم به ديگران معرفي كنيم، خود مسئله غدير مي‌تواند وحدت‌آفرين باشد. بحث اعتقاد قلبي و اتصال يك نحله ديني و مذهبي به يك اصل اعتقادي، يك بحث است؛ شناخت مسئله، بحث ديگري است. اسلام عالي‌ترين مسئله در باب تشكيل جامعه اسلامي و نظام اسلامي و دنياي اسلامي را در مسئله غدير متجلي كرده است. ۱۳۹۱/۰۸/۱۰

اميرالمؤمنين عليه‌الصلاةوالسلام در مقابله با خطرها آن‌چنان شجاعانه عمل ميكند كه مي گويد كسي نمي توانست با فتنه‌اي كه من چشم آن را درآوردم - منظور، فتنه خوارج است - يا فتنه ناكثين درافتد. آن معنويت و دين و اخلاق و فضيلت از يكطرف، آن بينش عميق و شجاعت و فداكاري و عواطف رقيق انساني در كنار صلابت واستحكام معنوي و روحي از طرف ديگر؛ همه اينها ناشي از عصمت است؛ چون خداي متعال او را به مقام عصمت برگزيده است و گناه و اشتباه در كار او وجود ندارد. اگر چنين كسي در رأس جامعه باشد، اوج مطلوب همه رسالت هاست. اين معناي غدير است. در غدير، چنين كاري اتفاق افتاد. ۱۳۸۰/۱۲/۱۲

...

بقيه در ...